راه مى رفت کسى توى نورون هاى تنم  تا خودِ صبح , تو را لحظه شمارى شدنم  مجرمِ قتل شدم , قتلِ جوانى ناکام  توى پرونده ى یک خودکشىِ نافرجام  کُشتمت در دلمو پهن شدى روى زمین  ...و شدم بى خبر از قتلِ تو راهىِ اِوین!  شعرِ سهراب و سقوط از سفرِ شادونه!  سرفه و دود و من و... زندگىِ وارونه!  توى یک شعر , کسى خواب رسیدن دیده  عطرِ گیسوى تو در خوابِ غزل پیچیده  غوطه ور در غزلم , خیره به راه مهتاب...  مى پَرَد... شعر و من و خاطره هایت از خواب...  قرص هاى من و... تکرارِ تشنج در دود  پلک ها , روى هم از منظره اى خواب آلود  تیترِ روزنامه ى فردا و خبر هایى داغ!  توى سرگیجه ى الکل...، منم و استفراغ...  داشت , مى سوخت تنم از تو در آغوشِ تبى  مشت مى خورد مرا... بسته ى قرصى عصبى